We gaan allemaal een keer dood en ieder van ons kijkt daar op een bepaalde manier tegen aan.
Toen mijn papa aan zijn laatste levensfase bezig was werd er met de familie veel gepraat. Ook over hoe het afscheid zou moeten verlopen. Maar dan, plots en onverwacht, is het daar, dat moment waarvan iedereen weet dat er zal komen en dat iedereen zo lang mogelijk wou uitstellen. Van het ene moment op het andere lijkt het of je in een rollercoaster bent terecht gekomen. Overmand door emoties moet je plots – samen - beslissingen nemen met respect voor elkaar. De koelbloedige begrafenisondernemer overvalt je met vragen en biedt je zijn diensten aan, professioneel, maar niet warm. Toen de vraag kwam  “wie er zou spreken” en bleek dat we daar helemaal vrij in waren, lag het voor de hand dat we dit aan Ann zouden vragen. En wat een meerwaarde was dat! Niet alleen is Ann een zeer warme empathische vrouw, ook haar talent als coach kwam goed  van pas om als onpartijdige op diplomatische wijze een aantal heikele puntjes in goede banen te leiden  (wie zit waar ? Wat bij ons bv. voor wel wat deining zorgde, welke muzikale nummers kiezen we ? ). Het levensverhaal van mijn papa goot ze in een warme tekst die met de nodige luchtigheid werd gebracht, en de tientallen aangestoken kaarsen die op de aanwezigen stonden te wachten werden door Ann aangereikt. Met een onvoorwaardelijke liefde en warmte. We wilden het anders, het kon ook anders. Dood gewoon anders… (Ann S.)